گر بیایی.....

می شمارم روزها را تا سرآید این جدایی

می زند پرپر دل من سویت ای مرد خدایی

ای تو مهر پر فروغم بی تو اینجا بی طلوعم

می کنم هر دم صدایت تا که شاید تو بیایی

گر بیایی حرف دل را با تو گویم ای امیدم

شکوه ها دارم ز دنیا شکوه از این بی وفایی

ای فدایت جسم و جانم گشته این دل بی قرارت

این دلم دارد هوایت ای که از دنیا رهایی

می زنم گه دل به دریا می سرایم زندگی را

می نویسم بر شقایق چون که با آن آشنایی

روز و شب در فکر اینم خوش بحال آنکه دیدت

من تو را پس کی می بینم ای اهورایی کجایی؟!

بشنو این نذر((ثریا))در فراغت نازنینا

دل شود قربان راهت بشنوم گر تو می آیی

ثریا محمد پور (چاراویماق)